Και ποιος δεν το θυμάται! Το Morris Minor, σχεδιασμένο από τον Alec Issigonis, ήταν ένα από τα πιο δημοφιλή βρετανικά αυτοκίνητα. Φέτος σηματοδοτούνται 70 χρόνια από τότε που πέρασε στις γραμμές παραγωγής στο Cowley στο Oxfordshire.
‘The Supreme Small Car’ του κόσμου. Σε αυτό το πρωτοποριακό αυτοκίνητο για την εποχή του, το οποίο κυριάρχησε στη μεταπολεμική Βρετανία, εφαρμόστηκαν καινοτόμες μέθοδοι 
παραγωγής προκειμένου να διασφαλιστεί ότι η «Morris Motors Ltd» ανταποκρινόταν στη φήμη της «πρώτης ποιότητας». Ο κύκλος παραγωγής του διήρκεσε είκοσι δύο χρόνια στο Ηνωμένο Βασίλειο. Σε μια εποχή που ο ρυθμός της ζωής ήταν πολύ πιο αργός και η εμπορία των οχημάτων ήταν πολύ διαφορετική από το σήμερα.
Η ιδιοφυία του Sir Alec
Είναι γεγονός ότι, τα σχέδια της ιδιοφυΐας του Sir 
Alec είχαν μια βαθιά και εξαιρετικά ευεργετική επίδραση στη βρετανική αυτοκινητοβιομηχανία, γι ‘αυτό δεν προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι είναι το πρώτο του αυτοκίνητο, το μικρότερο Morris του 1948, το οποίο έχει αποτελέσει το αντικείμενο αυτής της πρότασης για μια μακρόχρονη σχέση με το αυτοκίνητο.
Το ξεκίνημα του μικρού Morris μπορεί να ανιχνευθεί μέχρι το 1942, με το πρωτότυπο να εμφανίζεται στα πειραματικά εργαστήρια στο 
Cowley στις αρχές του 1943. Από τότε πίστευαν ότι ο πόλεμος τελικά θα κερδηθεί και ότι ένα νέο μικρό αυτοκίνητο για την νέα περίοδο της ειρήνης θα χρειαζόταν για να αντικαταστήσει τη σειρά E Morris. Η σχεδίασή του είχε τεθεί στα χέρια του νεαρού, τότε, Alec Issigonis από τον Αντιπρόεδρο του Οργανισμού Nuffield, Μάλες Τόμας, ο οποίος είχε γρήγορη αντίληψη για ένα εξαιρετικό ταλέντο.
Μικροί τροχοί για το καινούργιο αυτοκίνητο
Το αυτοκίνητο εξελίχθηκε σταδιακά από το σκίτσο του Issigonis και από τα τεχνικά σχέδια που ετοίμασαν οι βοηθοί του Jack Daniels και Reg Job, σύμφωνα με τα πρότυπα της δεκαετίας του 1940 και θα μπορούσε να πει κανείς ότι ήταν ασυνήθιστο. Το πολύ μοντέρνο ενιαίο αμάξωμα διέθετε πλαίσιο σασί και χαρακτηριστικό στυλ που δεν είχε φανεί ποτέ στα βρετανικά αυτοκίνητα. Επιπλέον, ο Issigonis είχε καθορίσει μοναδικά μικρούς τροχούς για το καινούργιο αυτοκίνητο, δύο ή ακόμα και τρείς 
ίντσες λιγότερο σε διάμετρο από τον μέσο όρο, δίνοντας του εμφάνιση “μεγάλου αυτοκινήτου”.
Μέλημα του Issigonis ήταν να τοποθετήσει τον κινητήρα ακριβώς πάνω από τους μπροστινούς τροχούς αντί για πολύ πίσω τους, καθώς πολλές έρευνες και πειράματα απέδειξαν ότι το βάρος του κινητήρα στη θέση αυτή βελτίωσε σημαντικά τη σταθερότητα και τη δυνατότητα ελέγχου του. Στους εμπρός τροχούς τοποθετήθηκε ανάρτηση ανεξάρτητα η οποία σε 
συνδυασμό με την ακαμψία του πλαισίου αύξαναν το επίπεδο οδηγικής άνεσης όπως ποτέ δεν είχε βιώσει πριν ένα μικρό βρετανικό αυτοκίνητο. Στη θέση του κινητήρα τοποθετήθηκε ο 917 κ. εκ. που προερχόταν από τη σειρά E Morris Eight και πρωτοεμφανίστηκε το 1934.
Αργότερα, ο κινητήρας αυτός αντικαταστάθηκε (το 1952) από τον διάσημο τότε κινητήρα της σειράς «Α», αρχικά σε 803 κ.εκ. Στη συνέχεια 
εμφανίστηκε το αγαπημένο Minor 1000, τον Οκτώβριο του 1956, με κινητήρα 948 κ.εκ. της σειράς Α. Η κίνηση αυτή του επέτρεπε να διατηρεί υψηλές μέσες ταχύτητες και αυτό εκτιμήθηκε ακόμη περισσότερο στο εξωτερικό, ιδιαίτερα στις Ηνωμένες Πολιτείες. Οι πωλήσεις του στις Η.Π.Α. έφθασαν το 1959 στις 14.991, νούμερο ιδιαίτερα υψηλό για την εποχή.
Ένα ακόμα ορόσημο ήρθε το 1961 – με το εκατομμυριοστό Morris Minor, καθιστώντας το 
πρώτο βρετανικό αυτοκίνητο που πέτυχε αυτή την παραγωγή. Τότε δημιουργήθηκε μια συλλεκτική έκδοση από 349 αντίγραφα. Αρκετά μερικά από αυτά τα ειδικά μοντέλα εξακολουθούν να επιβιώνουν μέχρι σήμερα. Η τελική, μεγάλης κλίμακας, τεχνική βελτίωση για το Minor ήρθε τον Οκτώβριο του 1962, όταν ανακοινώθηκε η τοποθέτηση του κινητήρα των 1098 κ.εκ. με νέο κιβώτιο ταχυτήτων.
Για πολλούς το Morris Minor ήταν κάτι 
περισσότερο από ένα αυτοκίνητο.
Το Austin / Morris 1100 ήταν ιδιαίτερα εμπορικό και στη χώρα μας. Όμως όπως όλα τα καλά, έχουν και ένα τέλος. Ήταν η εποχή που ευρωπαίοι και Ιάπωνες κατασκευαστές άρχιζαν μια ολομέτωπη εμπορική επίθεση. Κι έτσι σιγά-σιγά ξεκίνησε η “συρρίκνωση” της Βρετανικής αυτοκινητοβιομηχανίας.
